Rode zon

[Willem Jacobs]

Deze week bezig geweest met beelden over de Gaza die maar niet uit mijn hoofd wilden weggaan. Vooral die beelden die vanuit de lucht genomen waren. Wat je zag was een groot doolhof met vuur en rook. Samen met mijn kind aan het schrijven gegaan. We kiezen geen partij. We geven weer wat we zien en voelen. Vooral het kind geeft hier zuivere beelden. We troosten onze machteloosheid met het gevoel dat onze emoties van verdriet en hoop worden opgenomen in de kosmos.
Dit is het resultaat.

RODE ZON

vastgelijmd aan ons verleden
zijn we vergeten te vergeven
waar is de ster die ons naar vrede leidt
en naar een open leven

elke bom doet ergens het licht uit
daar zoek je kinderen op de tast
geloof maakt alle harten dicht
er is altijd water dat wast

doolhof van Goden
doolhof van hij begon
doolhof van kansloos
doolhof van een rode zon
rode zon

met de dood op je hielen
loop je over van levenslust
maar in de tuinen van de Goden
wordt alleen verdriet gekust

Wij schrijven altijd eerst de tekst en zoeken dan de melodie in de woorden.
Wij vonden het in Emajeur. Vooral dat majeur was om blij van te zijn. Hoop in een melodie. Gaaf kind! Dank je wel!